მთავარი » 2011 ივნისი 9 » ბედის ირონია თუ წყევლა !
3:17 PM ბედის ირონია თუ წყევლა ! | |
| ეკლესიიის კუთხეში გოგონა ჩამჯდარიყო და ქვითინებდა..მწარედ ქვითინებდა.. მისტიიროდა ცხოვრებას..რა "საზიზღარი" იყო ცხოვრება მის მიმართ ! უსამართლო ! მამა დიდიხნისწინ ავარიით დაღუპვოდა..დედა კი ხელთ ეცლებოდა ! სადაცაა ხელებში ჩააკვდებოდა ! გამწარბით " ბღაოდა" ! გული.. სული ეწვოდა ! ტკიოდა ! უკვე იმდენი ეტირა სახე ჩამომჭკნარიყო და მძლივს სუნთქავდა ! -კარგად ბრძანდებით? ( ერთი ცნობისმოყავრე და ყურადრებიანი ბიჭი მივიდა და ჰკითხა ) გოგონა სდუმდა..ბიჭი გვერდით ჩამოუჯდა და წყალი გაუწოდა.. -მადლობთ..(და ცრემლებისგან დასველებული ხელით წყლის ბოთლი გამოართვა ) -გინდათ სახლში მიგაციილოთ ? აშკარად გეტყობათ რომ ვერ ხართ კარგად.. -არა არა .. გოგონა ტკივლის ვეღარ უძლებდა სადაცა ამოხეთქავდა გულიდან ამდენ სიტყვებს, ტკივილისგან შეგროვილს.. -მიამბეთ..იქნებ ცოტათი მაინც დამშვიდდეთ.. ჩაფიქრდა ღირდა თუ არა.. უღირდა .. ამდენი წლების ტანჯვა ვინმესთვის უნა გაეზიარებინა თორემ სადაცა თვითონაც დაადგებოდა "წასასვლელ გზას".. ნელა, დაიწყო მოყოლა. მძიმე იყო მისთვის, მძიმე ამ ყველაფრიის გადმოცემა სიტყვებით -7 წლის ვიყავი როდესაც ჩემმა 3 წლის ძმამ დატოვა აქაურობა სიმსივნიით..შეჩერდა..ამოისუნთქა ღრმად და განაგრძო .. 17 წლის ვიყავი როდესაც ჩემი პირველი სიყვარული და მამაჩემი ავარიით გარდაიცვალნენ ..(უფრო და უფრო იმატებდნენ ცრემლები .. ღრმად ჩაისუნთქა ..) ..მაცხოვრებლები დაწყევლილებს გვეძახიან და ურთიერთობა არ უნდათ ჩვენთან... ... (გოგონა სლუკუნით..ჩახლეწილი ხმით უყვებოდა ბიჭს ყველაფერს..მის სიტყვებში უზარმაზარი ტკივილი ირეკლებოდა..ისინი ჩემ დაჟინებულ თხოვნას ასრულებდნენ... უნდა მოეტანათ ჩემთვის თეთრი ასი ვარდი. მისულან უყიდიათ და წამოსვლისას დიდი სისწრაფით მოდიოდნენ, უკნიდან მანქაანას დაჯახებია და ვერცერთი ვერ გადარჩა. (შეჩერდა.. თავი მუხლებში ჩარგო, ხელი მუცცელზე შემოიჭირა..ამდენი ტირილისგან ერთიანად სტკიოდა ყველაერი.. და განაგრზო) თეთრი ვარდები სულ წითლად იყო შეღებილი ამ დღეს უდიდესი ტკივილი განვიცადე..თავის მოკვლა ბევრჯერ ვცადე ერთხელ გამზადებული მქონდა ყველაფერი ვენები მაგრამ დედაჩემის ხმა რომ გავიგონე ელენე სად ხარო, შემრცხვა..უნდა მიმეტოვებინა დედაჩემი ჩემი ეგოისტობით ?! მაგრამ ახლა ისიიიც ხელიდან მეცლლება ! სიმსივნე აქვს ! ნეტა მე ვიყო მის მაგივრად ! მეკი ვერაფერს ვაკეთებ ! (ვეღაარ გაუძლო და საკუთარ თავს რტყმა დაუწყო..გიჟივით იქნევდა ხელებს და წიოდა .. -რატოომ? ! რაატტოომ?! რაატოომ არ მკლაავვ ღმეერრთოო ! .. ცხოვრება მის მიმართ დაუნდობელი იყო..მას ხალხის თანადგომა აკლდა ! აღარავინ გააჩნდა ! ) -წამოდი.. ბიჭმა აყენა ხელი გადახვია.. ჩაეხუტა, თანაუგრძნობდა..დიდ სითბოს უწილადებდა.. ასსეთი სითბო დიდიხანია აღარ განეცადა გოგონას.. 3 წლის განმავლობაში მხოლოდ დაცინვა და შებრალება ესმოდა..მაგრამ რაც ძალიან აკლდა რასაც მხოლოდ მის პირველ სიყვარულისგან იღებდა ეს სითბო იყო, რომელიც ამ ადამიანმა რომელიც მას ეხუტებოდა და აწყნარებდა სულ აღუდგინა ! ცოტა დაწყნარდა.. დამშვიდდა მორცხვად ჩამოუშვა ხელები დაბლა .. ბიჭს გაეღიმა და საპირისპიროდ ხელი უფრო მაგრად მოუჭირა და მისკენ მიიზიდა.. -ნუ გეშინია (ნაზად თქვა ბიჭმა და გაიღიმა) ელენეს მოეშვა, თამამდ მის მკლავებში გაირინდა.. მოვიდა დრო, რომ მათ გზები შეეცვალათ. გოგონას სახლი გამოჩნდა.. არ უნდოდათ დაშორება, მაგრამ სახლში ავადმყოფი დედა ელოდა ელენეს.. ბიჭი მანამდე იდგა და შესცქეროდა სანამ ელენეს ჩრდილიც არ გაქრა .. სემდეგ წავიდა და აღარც დაბუნებულა ! ამის შემდეგ გავიდა 3 კვირა .. ეძებნდა ყველგან მაგრამ არსადიყო ! გაქრა ! კიდევ ერთხელ ჩამოკრა სათმა 12 და გოგონას დედამ სული განუტევა..იყო წივილი !კივილი ყვირილი ! მაგრამ დაკრძალვასს მხოლოდ ელენე ესწერება და ჩვენდა გაასაკვირად საბბასაც გაეგო და მოსულიყო . აწყნარებდა გოგოს, როგორც პირველად ! უწილადებდა სითბოს და თანაუგრძნობდაა. არცერთი ხმას არ იღებდა.. -უფალს ანგელოზები სწირდება მაღლა.. ( ესღა თქვა საბამ .. მიაცილა და ისეევ გაქრაა..) მას შემდეგ 1 წელი გავიდა..ელენე თანდათან უფრო და უფრო ლამაზდებოდა, იხვეწებოდა და ქალდებოდა..უკვე 19 წლის იყო . მის გულში შეპარულიყო სიყვარული, და გარკვეულად ბედნიერიც იყო და უბედურიც.. შეყვარებოდა ბიჭი, რომელის სახელი არ იცოდა არ იცოდა სად ცხოვრობდა.. საერთოოდ არაფერი ! მას უყავარდა მისი სითბო..და თვითონ ისს არსება, რომელიც ხან დაიმალებოდა, ხან გამოჩნდებოდა მის ცხოვრებაში. გარკვეულწილად ძალიან გაბრაზებბული იყო მასზე ! დანახვაც არ უნდოდა ! მაგრამ ენატრებოადა..! თან უნივერსიტეტში სწავლობდა და თან პარალელურად მუშაობდა.. ბევრი ბიჭი ყავდა გადაკიდებული.. მისი სილამაზით ვინ არ მოიხიბლა, მაგრამ თავში მხოლოდდ "სარეცხის მანქანის ბორბალივით" ტრიალებს "უცნობი ბიჭი" "უცნობი ბიჭი" ! მისი ხმა ! სახე ! ოცნებობს მასზე ! ბეევრს ! შეუწყვეტლივ ! ბევრჯერ გადმოვარდნია ცრემლი მისთვის! მაგრამ უმისამართოდ ! მის გულში უკვე იმედის ბოლო ნაპერწკაი ჩაქრა ! ჩაიწვა ! შეეჩვია ამ ყველაფერს.. არავინ აღარ ყავდა ! და აღარავინ აღარ უნდოდა ! მეზობლების დაჟინებული "დაწყევლილია" ისევ გრძელდებოდა ! უნდოდა სახლის შეცვლა მაგრამ ფინანსები არ უწყობდა ხელს.. იტანჯეება ! საშინლად ! მაგრამ ძლიერია ! თავის თავს სულ ამაში არწმუნებდა ! დიდი სამომავლო გეგმები ჰქონდა ჯერკიდევ პატარა გოგოს რომელსაც მაინც "ქალი" ეწოდება ! 08:40 გარეთ გამოდის ელენე... ეჩქარება ! აგვიანდება ! საკეტს გასაღები ვერ მოარგო.. ამან უფრო გააღიზიაანაა.. და ისტერიკული რტყმა დაუწყო კარებს.. -უკაცრავად შეიძლება დაგეხმაროთ ? (წყნარი ხმა მოესმა უკნიდან) გაშეეშდა ! ხმა აშკარად ეცნო ! ნუუთუ ის ?! დაბრუნდა?! როგორ უნდოდაა გადახვევოდა ! ჩახუტებოდა ! მააგრამ ! გაიღვიძა მაში საწინაღმდეგო მხარემ და გაიბუსხა ! ერთი ხელის მოძრაობით საბამ კარები გადაკეტა, გასაღებუი მიაწოდა და -როგორ ხარ ? -არაჩვეულებრივად.. ( და ელენემ გაიარა) საბა არ გაჰყოლია უკნიდან ადევნებდა თვალს..სანამ არ მიიმალა საბოლოდ გოგონა ქუჩის ბოლოს.. ბიჭშიი სუსხიანი გრძნობა შეჭრილიყო.. რომელშიც მხეცს აღძრავდა ! მაგრამ აშკარად გრზნობდა სითბოს ელენეს მიმართ. გული განსხვავებით უცემდა. ისევ უნდოდა დაენახა მის მომღიმარი სახე.. მისი ლამაზად გამოყვანილი სხეული და მისი არაჩვეულებრივიი ხმა.. და მეტრი რა არის სიყვარული ? ბიუჭი ღრუბლებში დაფრინავდა ! მთლიანად ელენეს უძრვნიდა კიბეებზე ჩამოჯდა.. მალე ლექციებიც დამთავრდა. გარეთ შხაპუნა გაზაპხულის წვიმა მოდიოდა.. ჯერ ნელნელა შემდეგ კი საგრძნბლად აწვიმდა და ქუჩაში არავინ დარჩა.. ელენე, ელენე კი მშვიდად წყნარად მოსეირნობდა..ფეხებს პატარაბავსვივიტ გუბეებსი "აჭყაპუნებდა". იხსენებდა პატარაობას..ფიქრობდა უსასრულოდ .. მალე მის სახლსაც მიუახლოვდა..გარეთ ვიღაც ბიჭი იჯდა, ამას რა მიხვედრა სწირდებოდა ნამდვილად სააბაა გაიფიქრა მან და ნელი ნაბიჯებით მიუალოვდა.. სულ დასველებულიყო ბიჭი თავიდან-ბოლომდე..და ხელებს ერთმანეთს უსმევდა სიცივისგან.. -გოგო მოდი მალე სასულ გაწუწული ხარ ! გაცივდები ! (მკაცრად უნდოდა გამოსულიყო საბას მაგრამ მაინც შეერია სითბო.. ) ელენეს ყურადრება ესიამოვნა.. მიუხლოვდა.. მაგრამ ეგოისტურად -შენ აქ რა გინდა ? სახლი არ გაქვს? -ელენე ვიცი ბევრი რამ მაქვს ასახსნელი და სჯობს სახლსი შევიდეთ რადგან აქ არ არის სესაფერისი ადგილი.. და გაიღიმა.. სახლი ძველებურად იყო გაწყობილი..და სუნიიც შესაფერისი ქონდა..მყუდროდ იყო განლაგებული ავეჯი..არ იყო გადატვირთული ზედმეტი დეკორატიებით .. ბუხარი მალევე აანტეს.. ჩაიც გაიმზადეს და მაგიდას მიუსხდნენ.. ორივეს ბევრი ქონდა სალაპარაკო.. თბილი ჩაი, ანთებული ბუხარი, მყუდრო გარემო. რომანტიკული საღამო შეიქმნა..ჯერჯერობით ხმას არაცერთი იღებდა.. ერთმანეთს შეჰყურებდნენ და უბრალოდ უხაროდათ ერთმანეთის დანახვა, გულს უხაროდა მათი ხმის გაგება.. გოგონა თვალს არიდებდა.. არ უნდოდა მასთან კამათი.. მხოლოდ მისი მომღიმარი სახის დანახვა უნდოოდა.. საბამ ამდენს ვეღარ გაუძლო.. უნდოოდა მალე გაერკვიათ ყველაფერი ამიტომ, ხელი მოჰკიდა .. -ელენე სჯობს ვილაპარაკოთ.. ვიცი რთულია, მაგრამ ასე აჯობებს -ხელი გამიშვი ( მკაცრად უთხრა ელლენემ ) -დაჯექი .. სკამზე ფრთხილად ჩამოჯდა, თვალი კედელს გაუსწორა და უღიმღამოდ თქვა: - გისმენ -მგონი არ დამიმსახურებია რომ ასე იაზვურად მელაპარაკო.. თუგინდა წავალ.. კინაღამ წამოიყვირა ელენემ რა წახვალ მძლივს გიპოვეო.. magram დინჯად უთხრა: -ერთხელმაინც რატომ არ მოხვედი იქნეებ როგორ ვიყავი? იქნებ მეც გადავყევი ლალის ( ლალი დედამისის სახელია ) -საზღვარგარეთ ვიყავი..ვმუშაობ საკმაოდ წარმატებული ადვოკატი ვარ ამიტომ მიმიწვიეს ესპანეთში და ვერარ მოვასწარი გაფრთხილება..სჯობდა არ გცოდნოდა.. ..ელლენემ თავი ვერ შეიკავა და საბას გადაეხვია -მომენატრე ! საშინლად მომენატრე ! არ სახელი ვიცი შენი არც გავარი არც არაფერი ! მაგრამ ერთადერთი ხარ ვინც მიგებს ! მჭირდები ! -ელენეე ..თბილად გადაეხვია ბიჭიც...საკმაოდ დიდხანს იყვნენ ჩახუებულები დიდი სითბო და ენერგია იგრძნობოდა.. მართლა ერთმანეთისთვის შექმნილიყვნენ ! უუყვარდათ ! ცაში დაფრინავდნეენ ! ზღვაში იყვნენ ჩაძირულები და არც აპირებდნენ ამოსვლას ! მაგრამ ტელეფონის ხმა გაისმა.. ნაზად ჩამოუვშა ხელები გოგონამ .. საბა წამოდგა -ალო, გისმენთ.. (უცხო ნომერი იყო) -გიო დღეს ცოლი მომყავს მედა სოფო ჯვარს ვიწერთ და მოდი ძმა .. -სხვაგანმოხვდით..და ტელეფონი გათიშა .. მაგრამ კიდევ რეკავს.. -რომელი ხარ? ( იკითხა უუცნობბა) -საბა ვარ შენ ვინღა ხარ ? ხო გითხარი სხვაგან მოხდიმეთქი ოე (ნერვები მოეშალა...) -საბა ძმა შემესალა ნომერი მარა შენთანაც ვაპირებდი დარეკვას ლაშა ვარ ხო მოხვალ დღეეს ძმა ? -ვაა ბიჭო რამდენიხანია არ მინახიხარ აბა რა მოვალ მარა ერთი თხოვნა მაქვს ხომ შეიძლება მეგობართან ერთად მოვიდე? ( ბავშობის მეგობარი იყო რომელიც დიდიხანია არ ენახა..) -ვინც გინდა და რამდენიც გინდა იმდენიი მოდით გელოდები .. -მედა ერთი გოგო მოვალთ .. ოღონდ რომელ საათზე ეგ მითხარი და მოგვარებულია -4 სათზე .. გელოდებით.. (ტელეფონი გათიშა ) დაინტერესებულმა ელენე დაუყოვნებლივ ეცა და კითხვები დააყარა - ვინ იყო ? რა უნდოდა? სად მიდიხარ ? და რა გინდა იქ? - დაწყნარდი ჩემი ძმაკაცი იყო ჯვრისწერა აქვს და ერთად წავიდეთ . -არა არა სირცხვილია მე არავის ვიცნობ თან არავის დავუპატიჟებივარ -ბევრს ნუ ტლიკინებ გაემზადე მე ჩემს ძმაკაცთან გადავალ პიჯაკს გამოვართმევ თორემ სირცხვილია ჯინსით ვერ მივალ და შუბლზე აკოცა.. -დაიცადე.. ერთი პიჯაკი მაქვს შემორჩენილი ჩემი ... და არარ დააბოლოვა (მისი პიირველი სიყვარულის..) -ეს პიჯაკი მასინ უნდა ცაეცვა როდესაც ჯვარსდავიწერდიტ მაგრამ.. (ცრემლები წამოუვიდა..) -ის სულყოველთვის შენთანერთად იქნება ხომ იცი ? და არ ენდომებოდა რომ შენი ლამაზი სახე ცრემლებით დასველებულიყო ამიტომ.. (ცრემლი მოწმინდა) -კარგი წამოდი პიჯაკს მოგცემ..და მეც გავემზადები -მგონო არ არის საჭირო რომ მისი პიჯაკი ჩავიცვა.. -არა რა სისულელეა წამოდი .. პიჯაკი მისცა და მეორე სართულზე ავიდა.. როგორც ქალებს სჩვევიათ დააგვიანა თან ძალიან -ელენე იცოდე ამოვალ ეხლა და ძალით ჩამოგათრევ უკვე 4 ხდება მალე .. (დაიყვირა თავიდან მაგრამ ბოლოს ხმა მოურბილდა რადგან..დაინახა ულამაზესი არსება..ასეთი ლამაზი ქალი პირველად ენახა.. პირდაპირ ანათებდა ელენე ) თეთრი, ნაზი, სადა, მოკლე კაბა . წითელი ქამარი და წითელი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი საოცრად უხდებოდა... საბა გაშტყერებული დარჩა.. სიტყვებს ვერ პოულობდა.. ელენე საოცრად ბრწყინავდა.. მის თვალებსი ანთებულიყო კელაპტარი რომელიც დიდი ხნისწინ იყო ცამქრალი.. -ვაუ (აღშფოთებას ვერ მალავდა საბა) -საბა მგონი ეს კაბა ძალიან მოკელა სჯობს გამოვიცვალო (ელენე შეტრიალებას აპირებდა მაგრამ) -მოიცადე არა არა ძალიან გიხდება შეუდარებელი ხარ ! პირდაპირ ანათებ.. ნებისმიერ კაცს მოსწყვეტ გულს.. ("როგორც მე" გულში გაიფიქრა.. ) -მაგრამ დღეს მხოლოდ ჩემი ხარ .. და ორივეს გაეცინა .. -კარგი წავედით.. გოგონამ ბიჭს ნაზად მოჰკიდა ხელი და გარეთ გავიდნენ.. კარბი გააღო მანქანის თავაზიანად ხელ გაუშვირა დაჯდომის ნიშნად.. -მადლობ.. მთელი გზა სარკეში ადევნებდა თვალს ბიჭი .. ქალს რომელიიც მართლაც განუმეორებელი იყო ! მისი სილამაზე ყველას მოხიბლავდა.. მაგრამ მუხუუჭი მოეშალა ! წინ მხოლოდ დიდი სატვირთო მაბქანის თეეთრი სინათლე დაინახეესს.. სემდეგ კი თეთხალათიანები .. საბედნნიერეოოდ ორივე გადარჩა.. ელენეს ჯერ კიდევ გამოკვლევებს უტარებდნენ.. თეთრხალათიანი ექიმი გამოვიდა პალატიდან და.. -არ ვიცი როგორ ვთქვა , თქვენთვისალბატ ძალიან მძიმე იქნება.. გოგონას სიმსივნე აქვს საბა გაშეშდა..ამ სიტყვამ შეძრა ! მაგრამ თავი ზხელში აიყვანა -გადარჩენი შანსი არის.. ? -მხოლოდ 10% უნდა მოგვენდოთ და ილოცოთ.. შემდეგ ელენეს სუსტი ხმა სემოესმა .. -საბა ერთწამს სემოდი.. ადგილს მოწყდა და სევარდა პალატასი მაგრამ დასუსტებული ელენე რომ დაინახა შეჩრდა -შენც გითხრეს?(ელენე) -კი მითხრეს მაგრამ ყველაფერს გაავაკეტებ რომ გადარჩე ! სხვა სავადმყოფოაში გადაგიყვან ! თუ საჩჭირო იქნება საზღვარგარეთაც გავემგზავრებით.. -არა ! ცოტახნის სიცოცხლერა დამრჩენია და მინდა სენთნერტად გავლიო.. საბამ ჩამოჯდა სკამზე .. -საბა ჩვენს ქორწილში ხომ დიდი კაბას ცავიცვამდი ? -ელენე შენ იცოცხლებ ! იმიტომ რომ მე მჭირდები ! 1 კვირაში ოპერაციას გაიკეთებ და აუცლებლად გადარჩები .. საბა ანერვიულებული პალატიდან გავიდა.. ელენემ თვალი გააყოლა და ცრემლი გადმოვარდა . ერთი კვირის განმავლობაში საბა სულ ეკლესიაში დაიდოდა ლოცუულობდა ! თხოვდა ! ეხვეწებოდა ! უფალს რომ ელენე გადაერცინა ! მთლიანი გულით ევედრებოდა..გოგონა კი დრეებს ტირილში ატარებდა ოპერაციის დღეც მოვიდა .. ბიჭი ისევ ხატებისწინ იყო დამხობილი და ისევ იმეორებდა -გადამირჩინე ! გთხოვ ! ასე არ გამწირო ! გეხვეწები უფალო .. გევედრები... მისი ლოცვა შეისმინა ღმერტმა რადგან მათი სიყვარული წმინდა იყო.. ოპერაცია 3 საათზე დასულებული უნდა ყოფილიყო.. ბიჭი წამოდგა, გაემართა სავადმყოფოში.. ელენე კი ფანჯარასტან იდგა .. საოცრება ! აღარანაირი საფრთხე არარ ემუქრეებოდა მის სიცოცხლეს მაგრამ ტავს მარტოდ გრძნობდა ! რაიცოდა რომ საბა ეს დღები სულ ეკლესიაში იყო .. მაგრამ ფანჯრიდან შეამჩნია თვალები გაუბრწყინდა.. კარი გაიღო..უკნიდან ელენე მიეპარა .. -ვინ ვარ ? -ჩემი სიცოცხლე .. ხელები მოაშორა ..გადაეხვია, რაც ძალიდაღონე ქონდა მაგრად ეჭიდებოდა და გულში იკრავდა.. -გპირდები ! გპირდები ! შენ ულამაზესი პატარძალი იქნები მთელს მსოფლიოში ! -შენ კი ყველაზე კარგი მეუღლე .. ავტორი : ქეთი | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 7 | |||
| |||
