|
სისხლისფერ ოცნებებს შევეშვი,დამთავრდა შემძულდა ნატანჯი თვეები წინ როა, ტრიალებს უმიზნოდ ეს ბედის ბორბალი ეს მერემდენეჯერ წყეული ზიროა. | |
|
ღამე უჩვეულო,ღამე შფოთიანი. ფერთა მოზაიკა,ბნელში გახვეული. მოსჩანს სევდიანი მწუხრის მინაზება. ცაზე ვარსკვლავები,მთვარე გალეული. | |
|
ქარია, გესმის? როგორ შფოთავს და ფეთქავს უმწეო გული. სამარადისოდ შემიმპყრო დარდმა სინანულს მივანდე უღირსი თავი. რა ბანალურად ჟღერს სიტყვა "მიყვარხარ” | |
|
შენ მზე ხარ ამქვეყნიური. გამონათება ღვთიური. შენ სამოთხე ხარ ვნებული, ვისთვისაც მიცემს მე გული. მე გაზაფხული გიწოდე, | |
|
სხვისი ხარ,მაგრამ გული მაინც შენსკენ მოიწევს,
აბობოქრებულ ვნებას შენსკენ მოუხარია.
გამომიწვია უნუგეშო ტანჯვის სურნელმა,
მხოლოდ ის ვიცი, რომ ეს მარტო ჩემი ბრალია.
ბოროტი სენი შემომერტყა გულზე აპკივით,
დაგრეხილ კლანჭებს უმოწყალოდ მირჭობს ღრიალით.
ავადმყოფ სულში განუტევა სიცოცხლის სხივმა,
ბებერი სევდა ნიავს გაჰყვა, ტირის ნიავიც.
| |
|
თვალწინ გიდგამენ კონსტრუქციებს,პაპაი-მაშეს. ალეგორიულ მარხილებში ადგილს იკავებ. აღლუმის ფრთებში შავ უკანალს აგითამაშებს, ჯერ „მესტრე-სალა", გიტარა და კოვაკინიო | |
|
ისე შეგეჩვიე ვეღარ გშორდები. მე რომ წავიდე, განვმეორდები. მე რომ მოვკვდები,ნუ დაღონდები, სადღაც მწვერვალზე დაგელოდები. | |
« 1 2 ... 4 5 6 7 8 ... 25 26 » |
